Ontmoeting met een nieuw zusje

Mijn derde kindje is geboren. Een meisje! Super leuk na twee jongens. Uiteindelijk ben ik bij 38 weken gepland ingeleid. Ik hoefde dus niet heel lang te wachten en dat is maar goed ook want ik heb nul geduld voor wachten op iets waarvan ik niet weet wanneer het gaat komen. Het was ook fijn dat ik makkelijk de opvang voor mijn twee oudste jongens kon regelen. Iets waar ik me nogal druk over kon maken in de laatste weken van mijn zwangerschap. We hadden geloof ik wel 10 verschillende scenario’s uitgewerkt voor opvang van de jongens. Uiteindelijk konden ze nu gewoon naar school en naar de opvang.

De bevalling

Gelukkig duurde de bevalling deze keer maar vijf uurtjes (!) in plaats van 24 uur en daardoor was het een stuk beter te doen. De avond ervoor ben ik ingeleid in het ziekenhuis en daarna heb ik nog een paar uurtjes kunnen slapen, en het gaf voldoende ontsluiting om de volgende ochtend de bevalling echt op gang te brengen door het breken van mijn vliezen. Ik merk daarna dat de pijn toeneemt dus ik heb meteen om een ruggenprik gevraagd en deze heb ik gelukkig ook meteen gekregen. Vragen om een ruggenprik heb ik wel geleerd van de andere twee bevallingen! Nooit meer zonder! Niet dat er nog een keer komt maar dat terzijde. 😊. Drie uurtjes na de bevalling zijn we in de middag weer thuis.

Met een nieuw zusje erbij zijn we opeens met zijn vijven

Nu zijn we opeens een gezin van vijf! Ik vind het heel leuk om de jongens voor te stellen aan hun nieuwe zusje. Hoe zullen ze reageren? Mijn man heeft ze opgehaald van de opvang en ze stormen naar binnen en vragen meteen waar is ons zusje? Zusje ligt in de box met twee cadeautjes erbij, “is dat voor ons?” vragen ze. Ik zeg ja dat is een cadeau van jullie zusje omdat ze vandaag geboren is en dus jarig is. Heeft ze die meegenomen uit je buik? Vraagt mijn tweede zoon. Nee, dat kan toch niet, zeg ik. Enthousiast pakken ze hun cadeau uit. Een super wings vliegtuig! Dat is leuk, dank je wel zusje! Ze zijn er helemaal blij mee! Gelukkig, het eerste moment is goed gegaan. 

Mijn oudste zoon begint heel veel vragen te stellen. Hoe heet ze dan? Jikke? En hoe wist je dan dat ze zo heette? Hoe wist ze dat ze vandaag jarig is? Is ze nu nul? Kan ze al kijken? Wat mag ze eten en drinken? Wanneer gaat ze praten? Wanneer komen opa en oma ons nieuwe zusje bekijken? En zo ging het nog even door…wat een gezellige kletskont.